Życzenia walentynkowe
Wszystkim zakochanym, którzy nas odwiedzają, życzymy spełnienia marzeń i wyjątkowych chwil ze swoją drugą połową… więcej
Święty Walenty – kim on był?
Święty Walenty to z zawodu lekarz a z powołania duchowny (wg niektorych źródeł rzymski biskup). Działalność Walentego to III wiek n.e. pod rządami Klaudiusza II Gockiego, który wprowadził wówczas zakaz zawierania związków małżeńskich młodym mężczyznom. Klaudiusz II uważał bowiem, że najlepszym żołnierzem jest legionista, który nie ma rodziny. Walenty – wówczas osoba duchowna, złamał wydany zakaz i postanowił udzielać zakochanym ślubu, za co został zakazny i zamknięty w więzieniu. Tam zakochał się w niewidomej córce swojego strażnika a niektóre źródła twierdzą, że miłość była tak płomienna, iż wybranka Walentego odzyskała wzrok. Gdy te informacje dotarły do Klaudiusza II, ten wydał wyrok śmierci na Walentego. Dzień przed egzekucją Walenty napisał swój ostatni list z wyznaniem miłości do swojej ukochanej, kończąc go słowami: “Od Twojego Walentego”. Podobno egzekucja na Walentym została wykonana 14 lutego 273 roku. Według kalendarza rzymskiego był to dzień, kiedy obchodzono święto urodzaju i małżeńskich przyrzeczeń.
200 lat po straceniu Walentego, w 496 roku, papież Gelazjusz I ustanowił dzień 14 lutego dniem świętego Walentego.
W roku 900 to pogańskie święto 14 lutego, zamieniono na święto obietnic miłości i postanowień przyjaźni, któremu patronuje Święty Walenty. Świętym pozostał po mocy uzdrowień i nawróceń jaką posiadał. Oprócz kochanki, która odzyskała wzrok uzdrowił także córkę sługi cesarskiego, dzięki czemu nawróciła się cała jego rodzina. Święty Walenty jest także patronem chorych na padaczkę i choroby układu nerwowego. Na obrazach widoczny jest zazwyczaj w stroju biskupim podczas modlitwy i uzdrowień.
Relikwie Świętego Walentego znajdują się m.in. w Polsce w klasztorze w Rudach Raciborskich i w kościele Niebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chełmie.
Walentynki – Geneza
Pierwszą wzmianka na temat Walentynek, to poemat z 1382 roku – “Sejm Ptasi” (ang: The Parliament of Fowles) Geoffrey Chaucer’a (poeta i filozof znany z dzieła “Opowieści Kanterberyjskie”).
“For this was on seynt Volantynys day
Whan euery bryd comyth there to chese his make.”
Znawcy literatury są zdania, że to pierwsza informacja na temat święta z 14 lutego. Krytycy są jednak zdania, że lutu nie był w Anglii okresem ptasich godów a poemat “Sejm Ptasi” powstał na zaręczyny króla Anglii Ryszarda II i Anny Czaskiej, które odbyły się 2 maja 1381 roku a więc w dniu, który w kalendarzu liturgicznym poświęcony jest Świętemu Walentemu biskupowi Genui. Mimo wszystko O “słodkiej Walentynce” pisze także na początku XV wieku Karol Orleański:
“Je suis desja d’amour tanné
Ma tres doulce Valentinée…
(Karol Orleański, Rondo VI, wersy 1-2)”
Wzmiankę o dniu Świętego Walentego znajdziemy też w Hamlecie Williama Szekspira:
“Ofelia:
Nie mówmy już o tym,
ale jak się was pytać będą,
co to znaczy, to powiedzcie:
Dzień dobry, dziś święty Walenty.
Dopiero co świtać poczyna;
Młodzieniec snem leży ujęty,
A hoża doń puka dziewczyna.
Poskoczył kochanek, wdział szaty,
Drzwi rozwarł przed swoją jedyną
I weszła dziewczyna do chaty,
Lecz z chaty nie wyszła dziewczyną.”
(Hamlet, Akt IV Scena 5; tłumaczenie Józef Paszkowski)
Najważniejsze, że dzień Świętego Walentego obchodzony jest po dzień dzisiejszy. Nie pozostała jednak żadna inna tradycja z nim związana niż wysyłanie kartek i liścików do swojej ukochanej/-ego. Najważniejsze by to święto spędzić razem i obdarować się w geście miłości symbolicznymi upominkami.
